Uzun zamaan sonra yeniden merhaba! Yaz bitmek uzere ve ben 29 Mayis'da giydigim bu kiyafeti yeni paylasabiliyorum sizlerle. Belki ben zamani iyi kullanamiyorum belki de gunler cok kisa ama oglum dogdugundan beri hicbir seye yetisemiyorum ben. Ne zamandir gercek hayattan izole oyle gunleri devirirken; 11 yasindan beri hep "En iyi arkadas" statusunu korumus bir arkadasim 2 gunlugune bana geldi. Geceliklerimizi giyip, yattigimiz tek kisilik yataklarimizda 17 saatten beri konustugumuz halde bitiremedigimiz sohbetimizi karanlikta devam ettirmek, yutkunmadan, bunu anlatmali miyim? demeden hesapsiz, tereddutsuz bir dostla konusmayi o kadar ozlemisim ki. Gerilere gittik, yenilerden bahsettik derken anladim ki insan yas aliyor, buyumek zorunda kaliyor, sosyal kurallara gore davranmak zorunda birakiliyor ama aslinda hep ayni kaliyor. 14-15 yasimda uzuldugum, kirildigim, guldugum, agladigim, sinirlendigim ne varsa yine hep ayni. Uzulmeli mi sevinmeli mi bilinmez ayni kalmama ancak su da var ki hayat ve icindeki her renkle mucadele etmeyi ogrendigim bir gercek. Sizlere guzel bir haftasonu diliyorum. Sevgiler..
Etek: Top Shop
Ust: Vintage
Ayakkabi: Aldo
Canta: Urban Outfitters
Gozluk: Celine
