Deneme 1-2

O kadar uzun zaman gecmis ki post yapmayali, post yaparken izlemem gereken bazi adimlari bile unutmusum. Blogumun ve bu blogu en basindan beri takip eden sizlerin benim icin ne kadar onemli, ne kadar ozel oldugunu size nasil anlatabilirim bilmiyorum ama inanin bu platform 2009 yilindan beri benim hayatimin cok buyuk bir parcasi ancak ben maalesef oglum dogduktan sonra hayatimin bu parcasina gerekli ozeni ve ilgiyi goster(e)medim. Kocaman bir kitada 3 kisilik bir aileyiz biz. Her seyi kendimiz yapmak zorundayiz. Yoruldugumuzda, nefes alamadigimizda bize yardima kosabilecek, kendimizi tamamen teslim edebilecegimiz kadar guvendigimiz hic kimse yok etrafimizda. Bir sure her seye yetebilen "Super Kadin"i oynamaya calissam da ben yetemedim. Bir suru seyi yarim yamalak yapmaktansa bir sure gercekten ihtiyacim olan ve bana ihtiyac duyan seylere zaman ayirmaya karar verdim. Sosyal medya ve bloguma verdigim aranin tum sebebi budur. Kendimi daha kirilgan hissettigim bir donemdi ve her seyden bir sure uzaklasmanin bana iyi gelecegini hissettim. Iyi de geldi. Artik sizlere (belki de) tutamayacagim buyuk buyuk sozler vermek istemiyorum ama elimden geldigince buralari issiz birakmamaya, arayi bu kadar acmamaya gayret edecegim ;)

Bluz: Urban Outfitters 

Etek: J Crew 

Bot: Jessica Simpson 

Canta: Vintage

Kolye: Vintage

Gozluk: Celine